Coraz częściej zwraca się uwagę na różnorodne zaburzenia w nauce, które mogą znacząco utrudniać dzieciom codzienne funkcjonowanie w szkole. Dla starszych pokoleń terminy takie jak dysleksja, dyskalkulia czy dysgrafia są stosunkowo nowe i nie zawsze rozumiemy, co one właściwie znaczą. Jakie objawy mogą wskazywać na to, że nasze dziecko ma dysgrafię i jak możemy mu pomóc?

Dysgrafia – co to?

Wbrew pozorom dysgrafia zwykle objawia się niezależnie od najczęściej występującego zaburzenia nauczania, dysleksji. Może jednak łączyć się z dysortografią, czyli trudnością z zapamiętywaniem i trzymaniem się zasad ortografii czy gramatyki oraz nieczytelnym pismem. Często dysgrafia występuje u dzieci na spektrum autyzmu lub u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD.

Słowo dysgrafia pochodzi od greckiego „grapho”, czyli pisać bądź rysować, połączonego z przedrostkiem dys- oznaczającym brak lub niemożność. Osoby z dysgrafią mają duże problemy z pisaniem. O ile osoba zdrowa zwykle nawet nie zastanawia się nad tym, jak napisać dane słowo i robi to wręcz automatycznie, to musimy pamiętać o tym, że pisanie jest złożonym procesem, wymagającej ścisłej koordynacji ruchowej, odpowiedniego poziomu zręczności i właściwego przesyłania sygnałów między naszym mózgiem, a dłonią.

Dysgraficy mają problemy ze skoordynowaniem wszystkich procesów towarzyszących pisaniu. Ich pismo jest zwykle mało czytelne, a sami piszą wolniej niż inni i nie potrafią robić tego płynnie i „instynktownie”, tak jak osoby bez zaburzenia. Należy pamiętać o tym, że dysgrafia nie ma nic wspólnego z rozwojem intelektualnym i nie powinno się wierzyć stereotypom, które mówią, że dzieci z zaburzeniami uczenia są jakkolwiek mniej inteligentne od dzieci zdrowych. Dysgrafia to jedynie przeszkoda na drodze edukacji dziecka – przeszkoda, którą, przy właściwej diagnozie, terapii i ciężkiej pracy, można pokonać.

Dowiedz się więcej na: stawiamnaedukacje.pl

Jak rozpoznać objawy dysgrafii?

Dysgrafia objawia się u dzieci, które już nauczyły się pisać. Najbardziej oczywiste objawy dysgrafii to szeroko rozumiane problemy z odręcznym pismem, takie jak: pisanie niekształtnych liter różnej wielkości, rozpoczynanie zdań małą literą i losowe umieszczanie w środku zdań lub wyrazów wielkich liter; mylenie podobnych liter, na przykład b i d, n i m; ciągłe wychodzenie poza linie i marginesy podczas odręcznego pisania w zeszycie, nieumiejętność utrzymania liter w prostym szyku; pomijanie elementów liter bądź całych liter podczas pisania – ucinanie „ogonków”, pomijanie kropek nad i, kresek w t itd.; niewłaściwe łączenie liter ze sobą, łączenie dwóch lub więcej wyrazów w jedno; „drżące” pismo, krzywe litery ciągle zmieniające swój kształt.

Dysgrafia objawia się również zbyt mocnym trzymaniem długopisu i nadmiernym przyciskaniem go do kartki, dziecko może odczuwać ból przy dłuższym pisaniu i potrzebuje przerw; wolnym pisaniem i potrzebą ciągłego zastanawiania się nad kształtem i wyglądem liter; nieprawidłowe trzymanie długopisu czy pióra przy pisaniu. Występowanie części bądź większości tych objawów u naszego dziecka powinno skłonić nas do wizyty w poradni psychologiczno-pedagogicznej, w której grupa specjalistów wystawi odpowiednią diagnozę. Pamiętajmy, że stwierdzenia u dziecka dysgrafii to nie koniec świata – regularnie wykonywane ćwiczenia pozwolą powoli zwalczać problemy z pisaniem.

—

Artykuł sponsorowany